დაგდება

1. «დაბნევა», «დატევება», «განგდება», მიტოვება, «დაცადება»:
    

   „დ ა ა გ დ ო ვეცხლი იგი“ C, —„დ ა ა ბ ნ ი ა ვეცხლი იგი“ DE, მთ. 27,5; „არა დ ა გ ა გ დ ო ს შენ“ M, — „არა დ ა გ ი ტ ე ო ს შენ“

   G, II შჯ. 4,31; „ნუ დ ა მ ა გ დ ე ბ მე“ G, — „ნუ გ ა ნ მ ა გ დ ე ბ მე“ Շ ფს. 37,22; „დ ა ა გ დ ო იგი ქუეყანასა ზედა“ pb.,—

   „დ ა ს ც ა იგი ქუეყანად“ O, დან. 8,7; „რომელმან არა დ ა მ ა გ დ ე მე, მჴევალი ესე შენი“ ფლკტ. 140,22; „საწუთროჲ ესე დ ა გ ი გ დ ე ს“

   ბალ. 96,15; „დ ა ვ ა გ დ ე სამკჳდრებელი ჩემი“ pb.,—„დ ა ვ ა ც ა დ ე სამკჳდრებელი ჩემი“ O, იერემ. 12,7.

2. «დამშჭუალვა», დახურვა, დახშვა:
    

   „დ ა უ გ დ ნ ა (კარნი)“ G—„დ ა მ შ ჭ უ ა ლ ნ ა (კარნი)“ M, მსჯ. 3,23.

   See also: გდება
   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.