დაგება

1. «შთადება», ჩაგება; დადება, გაშლა, დაფენა, «დაჯდომა»:
    

   „დ ა ა გ ო ლანკლასა ზედა“ M,—„შ თ ა დ ვ ა კალათსა“ G, მსჯ. 6,19; „დ ა ა გ ე ნ მახჳლნი ქარქაშთა მათთა“ მ. სწ. 66,14;

   „არაჲ მაქუს, რაჲ დ ა უ გ ო მას“ ლ. 11,6; „დ ა უ გ ო მათ ტაბლაჲ“ საქ. მოც. 16,34; „დ ა უ გ ე ს სარეცელი ერდოსა ზედა

   და დაწვა“ O, I მფ. 9,25; „რომელმან დ ა უ გ ო ს მახჱ!“ O, ზირ. 27,29; „სამსჯავროჲ დაეგო და წიგნნი განეხუნეს“ O,—

   „სამსჯავროჲ დ ა ჯ დ ა და წიგნნი განეხუნეს“ G, დან. 7,10.

2. შერიგება:
    

   „დაეგე ძმასა შენსა“ მთ. 5,24; „დ ა მ ა გ ნ ა ჩუენ თავსა თჳსსა ქრისტჱს მიერ“ II კორ. 5,18; „მრავალთა ლალულთა დ ა ა გ ე ბ ნ“

   მრთ. A, ანტ. დ. 26r. „გინებისაჲ არს დაგებაჲ“ G, ზირ. 27,23; „დ ა გ ე ბ ა ჲ ესე მოვიღეთ“ ჰრომ. 5,11.

   See also: გება
3. მიქცევა, მიმართვა: „დ ა ა გ ე ბ დ ა მას მშჳდობად“ საქ. მოც. 7,26.
   See also: გება
4. მიგება, მიზღვა:
    

   „ანუ თუ მისა დ ა ვ ა გ ე მე ბოროტი მათ, რომელთა მომაგეს მე ბოროტი“ ფს. 7,5.

   See also: გება
5. შეწირვა:
    

   „დ ა უ გ ე მათ“ ბაბ. 45,24.

   See also: გება
   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.