«დგომა», «დამტკიცება», «ფერჴის დაპყრობა», «დაშთომა», «დადგრომა», შედგომა, გაჩერება:
- „რაჟამს დ ა ს დ გ ე თ თაყუანის-ცემად“ C —„რაჟამს ჰ ს დ გ ე თ ლოცვასა შინა“ DE, მრ. 11,25; „განყოფილი თავსა ზედა თჳსსა
- ვერ დადგეს“ C,—„რომელი განევთის თავსა თჳსსა, ვერ დ ა ე მ ტ კ ი ც ი ს“ DE, მთ. 12,25; „დ ა დ გ ა იესუ“ DE, „ფ ე რ ჴ ი
- დ ა ი პ ყ რ ა იესუ“ C, მრ. 10,49; „არა დ ა გ ი დ გ ე ს მათგანი არავინ წინაშე თქუენსა“ M,—„არა დ ა შ თ ე ს მათგანი არცა
- ერთი წინაშე თქუენსა“ G, ისუ ნ. 10,8; „ვერღარა უძლონ დ ა დ გ ო მ ა დ (დ ა დ გ რ ო მ ა დ Շ)“ G, ფს. 35,13 „ჩუენ არა
- დ ა ვ დ გ ე ბ ო დ ე თ“ ი.-ე, 50,2; „გზასა ცოდვილთასა არა დ ა დ გა“ ფს. 1,1; „შილა და ტიმოთე მუნვე დ ა დ გ ე ს“
- საქ. მოც. 17,14; „დინებისაგან დ ა დ გ ე ს“ ბ. კეს.-40-თჳს 119,20; „მეისარი ვერ დ ა უ დ გ ე ს“ O, ამოს 2,15;
- „დადგეს ლიახუსა ზედა“ ქ. ცხ. 60,4. „შევიდეს იგინი ფუნდუკსა ერთსა დადგომად მას შინა და განსუენებად სიცხისაგან“ მ. სწ. (?)
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page