«გულისხმის-ყოფა», «შჯა», განზრახვა:
- „დ ა ე დ ვ ა გულსა თჳსსა“ DE—„გ უ ლ ი ს ჴ მ ა-ჰ ყ ო ფ დ ა გულსა თჳსსა“ C, ლ. 2,19; „დ ა ი დ ვ ა გულსა კაცმან...
- ძმასა თჳსსა შეწევნად“ I,—„შ ჯ ი დ ე ს კაცად-კაცადი… ძმასა თჳსსა“ O, ეს. 41,6; „არარაჲ დ ა ვ ი დ ე ვ გულსა ჩემსა უწყებად
- თქუენდა“ I კორ, 2,2.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.