«ვედრად ქონება», მიბარება, დაბარება:
- „ვედრა, რომელი დ ა ე ვ ე დ რ ა მას“ G,—„ვედრისა მისთჳს, რომელ ვ ე დ რ ა დ აქუნდა მას“ O, ლევიტ. 6,4; „ჴელოსანთა
- დ ა ჰ ვ ე დ რ ე ბ ნ, რაჲთა მარჯუედ ექცეოდიან და არარას მიაჭირვებდენ“ ი.-ე. 35,23.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.