დაზავება

1. «დადება»:
    

   „დ ა ჰ ზ ა ვ ო ს ცმელი მაცხოვარებისაჲ“ G—„დ ა ს დ ვ ა ს ზედა ცმელი ცხორებისაჲ“ O, ლევიტ. 6,11

   See also: ზავება 1.
2. «სწავლა»; მშვიდობის ჩამოგდება, შერიგება:
    

   „დ ა ზ ა ვ ე ბ ა დ ძეთა ისრაელისათა“ G — „ს წ ა ვ ლ ა დ ძეთა ისრაელისათა“ pb., ლევიტ. 11,47; „დაეზავა მირიანს“

   ქ. ცხ. 74,1; „დ ა ი ზ ა ვ ნ ე ს“ ქ. ცხ. 151,11.

   See also: ზავება 2.
   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.