«დატკებნა», «ბოროტის-დადება», გათელვა, გაქელვა:
- „ვითარცა მეკეცჱ, რომელი დ ა ს თ რ გ უ ნ ა ვ ნ თიჴასა“ O,—„ვითარცა მეკეცემან-ღა დ ა ტ კ ე ბ ნ ი ს თჳსი იგი თიჴაჲ“
- I, ეს. 41,25; „ზაკვისა მათისათჳს დ ა ს თ რ გ უ ნ ე ნ იგინი“ Շ,–„ზაკუვისა მათისათჳს დ ა ს დ ე ვ მათთჳს ბოროტი“
- G, ფს. 72,18; „რაჲთა არა დ ა თ რ გ უ ნ ო ნ იგი ფერჴითა მათითა“ მთ. 7,6; „დ ა მ თ რ გ უ ნ ა მე კაცმან“ ფს. 55,2;
- „დ ა ს თ რ გ უ ნ ე ვ დ მდინარეთა შენთა“ O, ეზეკ. 32,2; „ზღურბლნი კარისა მისისანი დ ა თ რ გ უ ნ ე ნ ი ნ ფერჴმან
- შენმან“ O, ზირ. 6,36. „მიგეც ძალი თქუენ დათრგუნვად გუელთა და ღრიაკალთა“ მ. სწ. 80,32.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.