დათრობა, ბევრის შესმა:
- „რაჟამს დ ა ი თ რ ვ ნ ი ა ნ, მაშინ ჯერკუალიცა (ღჳნოჲ ამსახუროს)“ C,— „ოდეს დ ა თ რ ვ ნ ი ა ნ, მაშინ უჯერესიცა (ღვნოჲ
- წარმოდგის)“ DE ი. 2,10; „დ ა ვ ა თ რ ვ ნ ე ისარნი ჩემნი სისხლითა“ GM, II შჯ. 32,42 „სასუმელმან შენმან დ ა მ ა თ რ ო მე,
- ვითარცა ურწყულმან“ ფს. 22,5; „დ ა ა თ რ ო წჳმამან ქუეყანაჲ ჩუენი“ მ. სწ. 65,27; „ნუ დ ა ი თ რ ვ ე ბ ი და ნუ ჰნაყროვნობ
- საჭმელთა ზედა“ H—622,8r.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.