დათხევა

1. «მოღურა», «დასხმა», დაღვრა:
    

   „დ ა ს თ ხ ი ო ნ ძეთა აჰრონისთა... სისხლი იგი მისი საკურთხეველსა ზედა“ O,—„მ ო ღ უ ა რ ო ნ ძეთა აჰრონისთა…

   სისხლი საკურთხეველსა ზედა“ G, ლევიტ• 3,2; „სადა-იგი დ ა ს თ ხ ი ო ნ ნაცარი“ O,––„სადა დ ა ა ს ხ ი ა ნ ნაცარი“

   G;, ლევიტ. 4,12; „ქუეყანასა დ ა ს თ ხ ი ე თ იგი ვითარცა წყალი“ M, II შჯ. 12,16. „დ ა თ ხ ე ვ ა დ სისხლისა უბრალოჲსა“

   ეს. 59,7; „თჳნიერ სისხლისა დათხევისა არა იყო მოტევება“ ჰებრ. 9,22; „დ ა თ ხ ე ვ ა ჲ სისხლისაჲ არნ ლალვასა ამპარტავანისასა“

   O, ზირ. 27,16; „განვიდის გარე დ ა თ ხ ე ვ ა დ წყლისა“ A—92,108r. „დ ა თ ხ ე უ ლ ი ქუეყანასა ზედა“ მთ. 23,35.

   See also: თხევა
2. «დატევება», დაგდება, დაყრა; «დასხმა», «მოთხევა», «განთხევა», «გა(ნ)ცუეთა», «მოღურა»:
    

   „არა დ ა ვ ს თ ხ ი ნ ნ ე იგინი“ I,— „არა დ ა უ ტ ე ვ ნ ე იგინი“ O, ეს. 41,17; „არა დ ა გ უ თ ხ ი ე ნ ჩუენ“ II ეზრა, 9,9; „ნუ დ ა გ უ თ ხ ე ვ

   ჩუენ ჴელთაგან შენთაჲსა“ O, ნეემ. 1,11; „მოვიხუენ ორნივე იგი ფიცარნი ორთავე ჴელთა ჩემთაგან და დ ა ვ ს თ ხ ი ე ნ იგინი“ M, II შჯ. 9,17;

   „დ ა ს თ ხ ი ა ქუეყანასა ზედა (შარავანდი)“ ფლკტ. 155, 20; „ვითარცა სკორჱ დ ა ს თ ხ ი ნ ე (გ ა ნ ს თ ხ ი ნ ე O) იგინი“ I, ეს. 30,22; „დ ა ს თ ხ ი ა

   საჭურველი თჳსი ღა ძწოლაჲ შეედვა“ მ. სწ. 293,11; „მუნ დ ა ვ ი თ ხ ი ო სიძვისა მიერ ჩემისა“ G,–„მუნ გ ა ვ ც უ თ ე (გ ა ნ ვ ს ც თ ჱ O) სიძვითა ჩემითა“

   I, ეს. 2,20; „სადა-იგი დ ა ს თ ხ ი ო ნ ნაცარი“ O,— „სადა დ ა ა ს ხ ი ა ნ ნაცარი“ G, ლევიტ. 4,12; „სისხლი მისი დ ა ს თ ხ ი ო ს კედელსა მას თანა

   საკურთხეველისასა“ O,—„სისხლი მისი მ ო ს თ ხ ი ო ს ხარისხსა მას თანა საკურთხეველისა“ G, ლევიტ• 4,25; „დ ა ს თ ხ ი ო ნ... სისხლი იგი მისი საკურთხეველსა“ O,—„მ ო ღ უ ა რ ო ნ... სისხლი საკურთხეველსა ზედა“ G, ლევიტ. 3,2; „დ ა ს თ ხ ი ე ნ შვილნი მათნი“ M, იობ 39,4.

   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.