დაკლება

1. «მოკლება», «დავრდომა», «განსხუაჴმავება», «მოხუეჭა», ჩამორჩენა:
    

   „დ ა ა კ ლ ო ს მოგებაჲ მისი“ pb ––„მ ო ა კ ლ ო ს მოგებაჲ მისი“ G, ლევიტ. 25,16; „არა დ ა ა კ ლ დ ა (არა დ ა ვ ა რ დ ა G)

   სიტყუაჲ ერთი ყოველთაგან სიტყუათა“ GM; ისუ ნ. 13,14; „ნუმცა რაჲ დ ა ა კ ლ დ ე ბ ი ს მას მაგათ თქმულთაგანი“ O,—ნუმცა რაჲ

   დ ა ვ ა რ დ ე ბ ი ს სიტყუათა შენთაგანი“ M, ესთ. 6,10; „არა დ ა ა კ ლ დ ა მათგანი“ M,—„არა გ ა ნ ს ხ უ ა ჴ მ ა ვ დ ა მათგან“

   G, ისუ ნ. 23,14; „არა დ ა ა კ ლ ო სასყიდელსა ღავრდომილისა და მოქენისასა ძმათა შენთაგანისა“ G,—„ნუ მ ო ჰ ხ უ ე ჭ სასყიდელსა

   მორეწესა, უპოვარსა მას და ნაკლულევანსა, რომელი იყოს ნათესავისა შენისაგან“ M, II შჯ. 24,14; „ნუ დ ა ა კ ლ დ ე ბ ი დღეთა შენთა

   კეთილსა“ O, ზირ. 14,14; „დ ა ვ ა კ ლ ე ბ სულსა ჩემსა კეთილისაგან“ O, ეკლეს. 4,8; „ნუუკუე დ ა ვ ა კ ლ დ ე ბ ი თ შეწირვად

   ძღუენსა უფლისა ჟამისასა“ G, რიცხ. 9,7.

2. ნაკლულევანება:
    

   „დ ა კ ლ ე ბ ა ჲ მეოთხისაჲ მის ათეულისაჲ აღავსე“ ორმეოც. B, 139,25; „არა არს დ ა კ ლ ე ბ ა და შემატება“ O, ზირ. 18,5.

   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.