დაკვლა, მოკვლა, შეწირვა:
- „უსხები ჩემი დ ა მ ი კ ლ ა ვ ს“ C, მთ. 22,4; „დ ა კ ა ლ და ჭამე“ საქ• მოც. 10,14; „რაჲთა დ ა კ ლ ო დ ი ა ნ მუნ“
- O, ეზეკ. 40,39; „დ ა კ ლ ა ნ ჴბოჲ იგი წინაშე უფლისა“ M, ლევიტ. 1,5; „დ ა უ კ ლ ნ ე ს ძენი და ასულნი მათნი ეშმაკთა“
- ფს. 105,37; „უკუეთუ დ ა კ ლ ა ნ საკლველი“ O, ოვსე 8,13. „ადგილსა ამას დაკლვისა ჩუენისასა“ მსკ. 53,22.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.