«შეკრება», «დაქოლვა», შეგროვება, თავის მოყრა, მოქცევა, დაცემა, დაყრა;
- „რომელთაცა დ ა კ რ ი ბ ო ნ (შ ე კ რ ი ბ ო ნ O), მათცა შეჭამონ იგი“ I, ეს. 62,9; „ქვა დ ა ჰ კ რ ი ბ ო ს მას“ pb.,—„დ ა ქ ოლ ო ს
- იგი ქვითა“ G, ლევიტ. 20,3; „არა მაქუს, სადა დ ა ვ კ რ ი ბ ო ნაყოფი ესე ჩემი“ ლ. 12,17; „დ ა გ კ რ ი ბ ო ნ შენ ზედა ქვაჲ“
- O, ეზეკ. 16,40; „დ ა ჰ კ რ ი ბ ა თავსა მისსა (უკეთურებაჲ)“ I მეფ. 25,39; „ქვები აღიღეს, რაჲთამცა დ ა ჰ კ რ ი ბ ე ს მის ზედა“
- C, ი. 8,59; „დაჰკრებ ცეცხლსა მისსა ზედა შეშასა“ ზირ. 29,9; „დ ა ჰ კ რ ი ბ ი ს წყლულებაჲ წყლულებასა“ O, ზირ. 34, 40; „ნუ
- მას ზედა დ ა ჰ კ რ ე ბ ბრალსა“ მ. ცხ. 229v.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page