
	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

დაკრვა

«შეკრვა», აკვრა, ალაგმვა, დამაგრება:

„არა დ ა უ კ რ ა (შ ე უ კ რ ა) პირი ჴარსა მლეწველსა“ I კორ. 9,9; „დ ა კ ა რ თ იგი ძნეულად“ მთ. 13,30;
„ჴარსა მეკალოესა არა დ ა უ კ რ ა პირი“ I ტიმ. 5,18; „რაჲთა დ ა ი კ რ ა ს პირი სიკუდილმან“ კ. იერ.-ნათლისღ.
88,23; „ფერჭნი მათნი დ ა უ კ რ ნ ე ს ძელსა“ ვარ. 804.

Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.