გაკვირვებული, გაოცებული; «დასულებული»:
- „დ ა კ ჳ რ ვ ე ბ უ ლ ვარ“ ფლკტ. 152,34; „დ აკ ჳ რ ვ ე ბ უ ლ არს გული შენი“ III ეზრა 4,2; „მოწაფეთა
- დ ა უ კ ჳ რ დ ე ბ ო დ ა“ DE,—„მოწაფენი... დ ა ს უ ლ ე ბ უ ლ იყვნეს“ C, მრ. 10,24.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.