«დაფარული», საიდუმლო; სასირცხო ადგილი:
- „არიან ვინმე ქუაბსა ერთსა დ ა მ ა ლ უ ლ“ ანდ-. ანატ. 192,8; „სანთელი შჯულსა შინა ჴჳმირსა ქუეშე დ ა მ ა ლ უ ლ იყო“ იპ. რომ.–
- კურთხ. ისაკ და იაკ. 4,1; „დ ა მ ა ლ უ ლ ი, რომელი არა საცნაურ იყოს“ ლ. 12,2; „(იყვნეს) დ ა მ ა ლ უ ლ საყოფელსა მას
- მ ე ფ ე თ ა ს ა“ რიფს. 167,5; „შეიპყრა დ ა მ ა ლ უ ლ ი მისი“ O,—„დაშთეს დ ა ფ ა რ უ ლ ნ ი მისნი“ pb., აბდ. 1,6.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.