ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ბ- ბა ბგ ბდ ბე ბზ ბი ბკ ბლ ბმ ბნ ბო ბრ ბტ ბუ ბღ ბძ ბჭ ბჳ
ბაბ ბაგ ბად ბავ ბაზ ბაი ბაკ ბალ ბან ბაჟ ბარ ბას ბატ ბაყ ბაძ ბაწ ბაჲ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ბაბილო

რტო, ნაყოფის მომცემი რტო ანუ რქა; მაღლარი ვაზი, ხეზე აშვებული:
 
„დაფარნა მთანი გრილმან მისმან და ბაბილოთა მისთა – ნაძუნი ღმრთისანი“ ფს. 79,11; „ყვნა წიდნენი და განართხნა ბაბილონი თჳსნი“ ეზეკ. 17,6; „მარადის იყოს ძრვაჲ ჩუენი ზე აღმართ, ვითარცა სახედ ბაბილონი მაღლად თავსა ზედა ხეთა მაღალთასა“ ბ. კეს.-ექუს. დღ. 71,11.
Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9