დანერგვა

1. «სხმა», «დასხმა», «დაშენება», დარგვა:
    

   „არა დ ა ჰ ნ ე რ გ ო თავისა შენისა სერტყი“ G,—„არა ი ს ხ ა თავისა შენისა სერტყები“ M, II შჯ. 16,21; „ვინ არს კაცი, რომელმან

   დ ა ჰ ნ ე რ გ ა ვენაჴი და არა განიშუა მისგან“ G, —„დ ა ე ს ხ ა ს თუ ვინმე კაცსა რქაჲ და არღა ეხაროს მისგან“ M, II შჯ. 20,6;

   „დ ა ჰ ნ ე რ გ ე ნ იგინი“ G,—„დ ა ა შ ე ნ ა იგინი“ Շ, ფს. 43,3; „დ ა ვ ჰ ნ ე რ გ ე ნ მე სავენაჴენი“ O, ეკლ. 2,4;

   „დ ა ჰ ნ ე რ გ ე თ გულთა თქუენთა სიყუარული“ მ. სწ. 105,23.

2. დანერგვა დარგვა:
    

   „ჟამი არს დ ა ნ ე რ გ ვ ი ს ა ჲ და ჟამი მოფხურად დანერგუღისაჲ მის“ O, ეკლ. 3,2.

   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.