«დაშდომა», «დაგდება», «მიშუება», «მოყრა», «დაცადება», «მიტევება», «დაბნევა», «დათხევა»:
- „აჰა ესერა დ ა უ ტ ე ვ ე ბ თ თქუენ სახლთა თქუენთა ოჴრად“DE—„აჰა ეგერა დ ა გ შ დ ე ბ ი ს თქუენ სახლი თქუენი ოჴერი“
- C, მთ. 23,38; „რაჲსათჳს დ ა მ ი ტ ე ვ ე ბ მე“ DE, — „რად დ ა მ ა გ დ ე ბ მე“ C, მთ• 27,46; „არა დ ა უ ტ ე ვ ა მკჳდრი“
- C, —„არა დ ა უ შ თ ა შვილი“ DE, — მრ. 12,20; „უკუეთუ დ ა უ ტ ე ვ ო თ იგი ესრჱთ“ DE, — „უკუეთუ მ ი უ შ ვ ა თ ესრეთ“
- C, ი. 11,48; „დ ა გ ი ტ ე ვ ე ნ თქუენ ზედა ნათესავნი ესე, დაშთომილნი ესე“ M, — „მ ო ყ ა რ ნ ა თქუენ ზედა წარმართნი,
- დაშთომილნი ესე“ G, — ისუ ნ. 23,4; „დ ა უ ტ ე ვ ნა გამოცდად მათ მიერ ისრაჱლი“ G—„დ ა ა ც ა დ ა გამოცდად მათ შორის
- ისრაჱლისა“ M, მსჯ. 2,22; „დ ა უ ტ ე ვ ე ს მათ“ DE, — „მ ი უ ტ ე ვ ე ს მათ“ C, მრ. 11,6; „დ ა უ ტ ე ვ ა სამოსელი თჳსი
- მათ თანა“ B,—„დ აა ბ ნ ი ა სამოსელი თჳსი მათ წინაშე“ A, სბსტ• 138,22; „დ ა უ ტ ე ვ ა ნაზარეთი“ მთ• 4,13; „უკუეთუ
- დ ა უ ტ ე ო იგი, დ ა გ ი ტ ე ო ს შენცა მან“• M, I ნშტ. 28,9; „ყოველი ქალაქი დ ა ი ტ ე ვ ა და არა დაშჱნებულ არს მას შინა
- კაცი“ O, იერემ. 4,29; „არა დ ა უ ტ ე ვ ნ ე იგინი“ O, — „არა დ ა ვ ს თ ხ ი ნ ნ ე იგინი“ I, ეს• 41,17; „არა დ ა უ ტ ე ო თ
- გუამი მისი“ M, — „არა დ ა ა ძ ი ნ ო თ სხეული მისი“ G, II შჯ. 21,23.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page