«სასუმელი ვეცხლისაჲ», სასმისი; – ზიარების ჭურჭელი:
- „ბ ა რ ძ ი მ ი იგი ვეცხლისაჲ შთაუდგთ ძაძასა მას უმრწემჱსისა“ დაბ. 44,2; „ბ ა რ ძ ი მ ი გულისწყრომისა ჩემისაჲ“
- ეს. 51,17; „ეტჳრთა წმიდაჲ. ბ ა რ ძ ი მ ი საიდუმლოჲთა მით საღმრთოჲთა, და აზიარებდა ერსა“ მ. ცხ. 64v;
- „იქმს იოსებ სახესა მისნისასა ბ ა რ ზ ი მ ი თ ა მით, ესე იგი არს ს ა ს უ მ ე ლ ი ვ ე ც ხ ლ ი ს ა ჲ, რომელი ეპყრა“
- საკითხ. წიგნ. II 72,1.
Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.