ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ა ა( აბ აგ ად აე ავ აზ ათ აკ ალ ამ ან აო აპ არ ას ატ აუ აფ აქ აღ აყ აშ აჩ აც აძ აწ აჭ ახ აჯ აჰ აჴ
ავ- ავა ავლ ავჟ ავრ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ავაზან-ი

p.noun
„სიავი“, ქვაბი; აუზი; ემბაზი:
 
„მოაბ, ავაზანი სასოებისა ჩემისაჲ“ Շ, -„სიავი სასოებისა ჩემისაჲ", ფს. 107,10; „დადგეს ჯურღმულსა ზედა ავაზანისასა“ O, IV mf. 18,17; „ავაზანი, რომელი სხუათა რწყავს და რცხის“ მ. ცხ. 252r.
Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“. - გამომცემლობა „მეცნიერება“ თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9