ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ბ- ბა ბგ ბდ ბე ბზ ბი ბკ ბლ ბმ ბნ ბო ბრ ბტ ბუ ბღ ბძ ბჭ ბჳ
ბაბ ბაგ ბად ბავ ბაზ ბაი ბაკ ბალ ბან ბაჟ ბარ ბას ბატ ბაყ ბაძ ბაწ ბაჲ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ბაყლ-ი

ლაფი, ჭუჭყი, მწვირე:
 
„მოაღებინა... სხუა საძაგელი ბ ა ყ ლ ე ბ ი და კიდობანთა მათ შინა ჩადვა“ զ ბალ. 33,9; „იყო იგი მაშინ მოსილ ძუელითა
და სამზარეულოჲსა ბ ა ყ ლ ი თ ა შებაყლებულ და კუამლ-ნაჴშირითა შეღებულ“ მ. ცხ. 326r; „რომელმან შებღალოს და
დასუაროს ბ ა ყ ლ ი თ ა, ერთითა პატიჟითა განიპატიჟნენ ორნივე იგი“ მ. ცხ. 229r.
Source: აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9