დაცემა

1. «ცემა», «მოსრვა», «ძლევა», «მოკლვა», «დარქენა», «გუემა», «განხრწნა», «დაგდება», დავარდნა, დაქცევა, «დამჴობა», «დარღუევა», «დახუევა»:
    

   „მუნქუესვე დ ა ს ც ა მას ანგელოზმან უფლისამან“ Շ,—„მეყსეულად ს ც ა მას ანგელოზმან უფლისამან“ G, საქ. მოც. 12,23; „დღესა,

   რომელსა დ ა ვ ე ც(მ ო ვ ს ა რ pb.) ყოველი პირმშოჲ“ G, რიცხ. 3.13; „დ ა ვ ე ც ყოველი პირმშოჲ“ G,—„მ ო ვ ს ე რ ყოველი

   პირმშოჲ“ pb., რიცხ. 8.17; „დ ა ე ც ა:მის ზედა არმური და ბნელი“ G,––„დ ა ე ხ ჳ ა მას ზედა არმური და ბნელი“ Շ, საქ. მოც.

   13,11; „დ ა ს ც ა იგი ისრაჱლმან“ G,—„სძლო მას ისრაჱლმან“pb., რიცხ. 21,24; „დ ა ს ც ა იგი“ G, — „მ ო კ ლ ა მეფე იგი“ pb.,

   რიცხ. 21,35; „შენ გამო მტერნი ჩუენნი დ ა ვ ს ც ნ ე თ“ Շ,—„შენ გამო მტერნიჩუენნი დ ა ვ რ ქ ნ ე თ“ G, ფს. 43,6; „დ ა ს ც ა

   ვენაჴები მათი“ G, –– „მ ო ს რ ა ვენაჴები მათი“ Շ. ფს. 104,33; „დ ა ს ც ა ეგჳპტე“ G,—„გ უ ე მ აეგჳპტე“ Շ, ფს. 135,10; „რომელი

   დ ა ე ც ე ს ლოდსა მას ზედა“ მთ. 21,44; „შებრკოლდეს და დ ა ე ც ნ ე ს“ ფს. 19,9; „დ ა ს ც ა იგი ქუეყანად“ O,—„დ ა ა გ დ ო

   იგი ქუეყანასა ზედა“ pb., დან. 8,7; „დ ა ე ც ნ ე ს დაცემითა დიდითა“ O, ივდ. 8,18; „რაჲთა არა მკელობელი იგი დ ა ე ც ე ს“ ჰებრ.

   12,13; „დ ა ე ც ნ ე ნ იგინი შოვა სამხრის, ვითარცა შოვა ღამეს“ I. ეს. 59,10; „დ ა ს ც ე ს ერისაგანი ისრაჱლისაჲ“ M—

   „გ ა ნ ხ რ წ ნე ს ძეთაგანი ს რ აჱ ლ ი ს ა თ ა“ G, მსჯ. 20 25; „ქალაქნი შენნი დ ა ე ც ნე ს“ O, — „ქალაქნი შენნი დ აი რ ღ უ ჱ ნ“

   pb., იერემ. 4,7; „დ ა ვ ს ც ნ ეწყლულნი თქუენნი“ O, — „დ ა ვ ა მ ჴ უ ნ ე წყლულნი თქუენნი“ G, ეზეკ. 6,4; „მცონარეთა

   დ ა ს ც ე მ ს შიში“ pb.,–—„მცონარი იგი დ ა ა მ ჴ ჳ ს შიშმან“ O, იგ. სოლ. 18,8.

2. დამხობა, დავარდნა, «ზღვის-დება»:
    

   „(იყო) დ ა ც ე მ ა ჲ იგი მისი დიდ ფრიად“ მთ. 7,27; „ჴორცნი მისნი დ ა ც ე მ ი ს ა გ ა ნ იჴსნნა“ O, იობ 33,17; „მიჰსცეს იგი ჴელთა

   დაცემისა მისისათა“ O, ზირ. 4,22; „აღივსოს სახლი მისი დ ა ც ე მ ი თ ა“ pb., — „სახლი მისი აღივსო ზ ღ ვ ი ს–დ ე ბ ი თ ა“ O, ზირ.

   23,14.

   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.