«დაწოლა»:
- „აიძულებდა მას დ ა წ ა ნ ე ბ ა დ“ O, II მფ. 13,11; „ჰმძლავროს და დ ა ი წ ა ნ ო ს იგი“ M,—„მაიძულებელი დ ა წ ვ ე ს მის თანა“
- G, II შჯ. 22,25.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.