«ღებვა», დასველება:
- „დ ა ა წ ო ს (ი ღ ე ბ ო ს G) მღდელმან მან თითი სისხლსა“ M, ლევიტ. 4,17; „დ ა ა წ ო ს წ უ ე რ ი (მ წ უ ე რ ვ ა ლ ი DE)
- თითისა მისისაჲ წყალსა და განაგრილოს ენასა ჩემსა“ ლ. 16,24; „მოიღეთ კონაჲ უსუპი და დ ა ა წ ე თ სისხლსა მას“ O, გამოსლ.
- 12,22; „დ ა ა წ ო ს ზეთსა ფერჴი მისი“ M, II შჯ. 33,24.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.