დაწესებულ-ი

1. განწესებული, «განჩინებული»:
    

   „იყვნეს დ ა წ ე ს ე ბ უ ლ ცხორებასა საუკუნესა“ G,—„გ ა ნ ჩ ე მ ე ბ უ ლ (გ ა ნ ჩ ი ნ ე ბ უ ლ K) იყვნეს ცხორებასა მას

   საუკუნესა“ Շ, საქ. მოც. 13,48; „არარაჲ დააკლოთ თქუენ დ ა წ ე ს ე ბ უ ლ ი ს ა მის არცაღა ერთ“ O, გამოსლ. 5,11.

   See also: წეს-ი
2. «განწესებული», მბრძანებელი, დადგინებული, გამოჩენილი; «მეწესე»:
    

   „განვლნა დ ა წ ე ს ე ბ უ ლ ნ ი“ G,—„გამოვლნა გ ა ნ წ ე ს ე ბ უ ლ ნ ი“ M, მსჯ. 3,23; „დ ა წ ე ს ე ბ უ ლ ნ ი იგი მთავარნი

   ეძიებდეს მიზეზსა დანიელისთჳს“ O,—„მ ე წ ე ს ე ნ ი და სატრაპესნი ეძიებდეს პოვნად მიზეზსა ძჳნად დანიელისსა მეფობისაგან“ pb.,

   დან. 6,4; „დღესა მას ერთსა დ ა წ ე ს ე ბ უ ლ სა“ საქ. მოც. 12,21.

   See also: წეს-ი
   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.