დაჯდომა

1. «დადგრომა», «დამკჳდრება», «ინაჴ-დგმა», შეჯდომა, ასვლა, «დაგება»:
    

   „დ ა ჯ ე დ ჩემ თანა“ G— „დ ა ა დ გ ე რ შენ ჩემ თანა“ M, მსჯ. 17,10; „წარმოჴედ და ინაჴ-ი დ გ“ C, — „წარმოჴედ და დ ა ჯ ე დ“

   DE, ლ. 17,7; „დ ა ჯ დ ა სახლსა შინა თჳსსა“ G, —დ ა ე მ კ ჳ დ რ ა სახლსა თჳსსა“ M, მსჯ. 8,30; „დაჯდა ზღჳს-კიდესა“ მთ. 13,1;

   „დ ა ჯ დ ა კიცუსა, რომელი ზის ზეცისათა მათ ეტლთა“ ს. გაბ.-დაჯდ. 140,7; „დ ა ჯ დ ა საყდარსა მისსა“ არსტ. 64,21; „სამსჯავროჲ

   დ ა ჯ დ ა და წიგნნი განეხუნნეს“ G, — „სამშჯავროჲ დ ა ე გ ო და წიგნნი განეხუნეს“ O, დან. 7,10.

2. ჯდომა:
    

   „დ ა ჯ დ ო მ ა ჲ მარჯუენით ჩემსა და მარცხენით“ მრ. 10,40; „გამოირჩია... სოლომონ დ ა ჯ დ ო მ ა დ იგი საყდართა ზედა“ M, I ნშტ. 28,5

   Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.