«სათნო-ჩინება», «თნევა», დარწმუნება, «განმტკიცება»:
- „დ ა სჯ ე რ დ ა შეფჱ გულითა სიტყუასა ამას“ O, —„ს ა თ ნ ო-უ ჩ ნ დ ა მეფესა... სიტყუაჲ ესე“ M, ესთ. 1,21; „დ ა ს ჯ ე რ დ ა
- უფროჲს სხუათა დედათაჲსა“ O,— „ს თ ნ დ ა იგი უფროჲს ყოველთა დედათა“ M, ესთ. 2,9; „დ ა ს ჯ ე რ დ ი ნ სიტყუაჲ ჩემი გულსა
- შენსა“ O, —„გ ა ნ ა მ ტ კ ი ც ო ს სიტყუაჲ ჩუენი გულსა შინა შენსა“ pb., იგ, სოლ. 4,4; „დ ა ვ ა ჯ ე რ ე გულსა ჩემსა“ მ. ცხ. 65r;
- „ვინცა ამას იკითხვიდეთ, ღმერთმან დ ა გ ა ჯ ე რ ო ს“ H—221,46r; „რომელი-იგი მესმა, არა დ ა ვ ი ჯ ე რ ე“ Sin. —11,133r.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page