ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ეა ებ ეგ ევ ეზ ეთ ეკ ელ ემ ენ ეპ ეჟ ერ ეს ეტ ეუ ეფ ექ ეშ ეჩ ეჭ ეჯ ეჰ
ება ებგ ებე ები ებნ ებრ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ებგურ-ი

მზვერავი, «მცველი»:
 
„აღდგა ე ბ გ უ რ ი იგი მსტოვრად“ O, II მფ. 13,34; „დავადგინენ თქუენ ზედა ე ბ გ უ რ ნ ი“ I, იერემ. 6,17; „იხილეს ე ბ გ უ რ თ ა
მათ კაცი, გამომავალი ქალაქით“ M,—„იხილეს მ ც ვ ე ლ თ ა, და აჰა კაცი გამოვიდოდა ქალაქისაგან“ G, მსჯ. 1,24.
See also: საებგურო
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9