«ეგრეთ/ეგრჱთ», მაგნაირად:
- „ე გ რ ე იყოს ძჱ კაცისაჲ გულსა შინა ქუეყანისასა“ C,—„ე გ რ ე თ (ეგრჱთ E) იყოს ძჱ კაცისაჲ გ უ ლ ს ა ქუეყანისასა“ DE, მთ. 12,40;
- „იყავნ ე გ რ ე“ ღშ. შობ. 187,1; „ე გ ე რ ე სახედ თქუენცა გსაჯნე“ H—341,478.
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.