.
- „ენაჲ მცირჱ ასოჲ არს და დიდად მაღლოვის“ იაკ. 3,5; „ე ნ ა ნ ი მათნი წყურილითა განჴმენ“ I, ეს. 41,17; „სიტყუად იწყო...
- ებრაელითა ე ნ ი თ ა“ ფლპ. მოც. 5,22; „იწყეს სიტყუად უცხოთა ე ნ ა თ ა“ საქ. მოც. 2,4; „ვერ განჰკუეთს მახჳლი,
- ვითარ-იგი განჰკუეთს ე ნ ა ჲ“ მ. სწ. 9,26; „ე ნ ა ჲ ზრახავს მას, რომელსა მოსცემს გული და გონებაჲ“ მ. სწ. 17,13
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.