ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ეა ებ ეგ ევ ეზ ეთ ეკ ელ ემ ენ ეპ ეჟ ერ ეს ეტ ეუ ეფ ექ ეშ ეჩ ეჭ ეჯ ეჰ
ენ ენა ენდ ენი ენკ ენო ენქ
Suggest a term Report a bug Add to search Print version

ენოან-ი, ენოვან-ი

(ენოვნისა) მრავალმეტყველი, ჭარტალა:
 
„კაცსა ე ნ ო ვ ა ნ ს ა არა წარემართოს ქუეყანასა ზედა“ ფს. 139,12; „ნუ ჰლალავ კაცსა ე ნ ო ვ ა ნ ს ა“ O, ზირ. 8,4; „უმჯობჱს არს
ყოფაჲ ქუეყანასა უდაბნოსა, ვიდრე დედაკაცისა თანა მოლალისა და ე ნ ო ვ ნ ი ს ა და გულ-მწყრალისა“ O, იგ. სოლ. 21,19;
„ე ნ ო ა ნ ი კაცი მსგავსი ეშმაკისაჲ არს და წინამძღუარი ეშმაკთაჲ“ Ath.–17,306v.
See also: ენა
Source: აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9