პოლიტიკური თეორია

ხელისუფლების, მისი კანონიერების, ზოგადად, საზოგადოებრივ ცხოვრებაში პოლიტიკის ადგილისა და როლის განმსაზღვრელ შეხედულებათა სისტემა. პ. თ-ის, როგორც დამოუკიდებელი მეცნიერული თეორიის წარმოშობას წინ უძღოდა სოლიდური ფილოსოფიური ტრადიცია, რომელიც სათავეს ანტიკურობაში, პლატონისა და არისტოტელეს გამოკვლევებში იღებს. დღეს ითვლება, რომ პ. თ. პოლიტიკური ფილოსოფიისაგან განსხვავდება, თუმცა მათ შორის ზღვარის გავლება ყოველთვის იოლი არ არის. როგორც ერთი, ასევე მეორე, პოლიტიკური სოციოლოგიის, პოლიტიკური ეკონომიკის და სხვა დისციპლინების გვერდით, პოლიტიკურ მეცნიერებათა შემადგენელ ნაწილად ითვლება. პ. თ., პოლიტიკური ფილოსოფიისაგან განსხვავებით, არ ცდილობს თავისი დებულებების დასაბუთებისათვის ადამიანის ზოგადი ბუნების გარკვევას. პ. თ. მსგავსი საკითხების გარკვევას პოლიტიკურ ფილოსოფიას უთმობს და თავად დაკავებულია პოლიტიკის სფეროში მიმდინარე პროცესების, პოლიტიკური ქცევების მოტივებისა და თანმხლები რისკების ანალიზით. პ. თ-ის მეორე სპეციფიკური ნიშანი, ამ თავისებურების გათვალისწინებით, მისი ეკლექტური ხასიათია. პ. თ. ფილოსოფიის გარდა ემყარება ისეთი დისციპლინების მიერ მოპოვებული მასალის განზოგადებას, როგორიცაა სოციოლოგია, ეკონომიკა, ფსიქოლოგია, იურისპრუდენცია და სხვ.