hiátus (hiátus)

1. m.
   ხვრელი; ნაპრალი;
2. m.
   პირის დაღება;
3. m.
   სიხარბე;
4. მ.ანატ.
   ხვრელი, კარი;
5. მ. გრამ.
   ჰიატუსი.
   Source: ლათინურ-ქართული ლექსიკონი : ქართ.-ლათინ. შესატყვისობათა დართვით : (14000 სიტყვა). - ყაუხჩიშვილი, სიმონ, ავტ. თბ. : საბჭ. საქართველო, 1961 (თსუ-ს სტ.).