ხონჩა

1. ოდნავ გულამოღებული გრძელი ფიცარი
    

   ხონჩა გძელი ფიცარია, რომელსაც ნაპირები ამოწეული აქ. ზედ ვხელავთ პურს, ან ჩილს ვაფენთ (განთიადი); ხონჩები ქონდათ საჭმლის მისატანათ, პურს დადებდენ, შეჭამადს დააწყობდენ (ლეღვანი).

2. ხის მომცრო, დაბალნაპირებიანი თეფში
    

   პატარა ფიცარი იყო ბლუდივითა, ხონჩას ეტყოდენ (ვახანი).

3. დაბალი, ოთხფეხიანი ხის სუფრა, - ტაბლა
    

   გამეიტანეს ხონჩა, ჩაფი ღვინო, დედალი, მისი ხაჭაპურები და ყოლიფერი აწყვია ზედ (ხიდარი).

   Source: ძოწენიძე, ქეთევან. ზემოიმერული ლექსიკონი. - თბილისი, განათლება. 1974. – გვ. 517-518.