ჱე

1. ესე ჱე სიტყვისა (სიტყვათა B) თავად ამის მეტი არ მოვალს და ბოლოდაც (ბოლოდცა B) იშვით, ხოლო საშუალ–მრავლად ZAB.

   ჱე . ესე ჱე ჴმიანის ასოსაც(ა)) შემწეა და სიტყვის თავად ამის მეტად არ(ა) მოვალს და ბოლოდ – მრავლად, არამედ საშუალ – უმრავლესად C. ჱე. ამისი მეტი არა მოვალს თავსა, არამედ საშუალ ოდენ E.

2. (3 მეფ. 18, 5) ჰე, ჰო ZA.

   ჰო, ჰე B.

   See also: ჰე ჱე