მაღალი

1. Turk. უჯა BCDE.
   Arm. ბაძრ BCDE.
   ზე აღმართებით რომელი უგრძეა, იგი არს: მთა, ანუ ბორცვი, ხენი, ანუ ზღუდე და მისთანანი; მაღალი არს ცა(ჲ) და სამყარო(ჲ); მაღლად ითქმის ჰაერთა შინა ფრინველი, გინა დიდნი მეფენი, ანუ ძლიერი ჴმიანობა(ჲ) ZA.

   ზე აღმართებით რომელი უგრძეა, მაღალი იგია: მთა, გორა, ხენი, ანუ კაცი, ანუ ზღუდე და მისთანანი, მაღალი არს სამყარო, ცანი; მაღლად ითქმის ჰაერთა შინა მფრინვალე; მაღლად ითქმის ძლიერი ჴმიანობა B. განუმარტავია CDE.

   See also: ამაღლება, ამაღლებული, გრძელი, სიმაღლე, უმაღლესი, ქედმაღლობა, მაღანი
2. (19, 5 იერემ.) საკურთხეველივით ZAB.

   ტრაპეზსავით (იერემ. 19, 5) C.

   See also: საფიდა