სიტყუა

(სიტყვა CqE) (+ 1, 1 იოანე ZA) (+ კვალად CDE) განიყოფების (განიყოფვის Cq) სიტყვიერებაჲ სულისაჲ ში(ნა)გან მდებარისა (მდებარე ZAB) სიტყვისა და ჴმო(ვ)ანისა მიმართ და არს ში(ნა)გან(ი) მდებარე უკვე სიტყვა მოძრაობა სულისაჲ განმსიტყველობით(ი)სა ძალსა შინა ქმნილი თვინიერ რომელიესე ვიდრემ(დ)ე ჴმა–ყოფისა, რომლისათვის მრავალ–გზის მდუმარენი სრულითა სიტყვითა ვეზრახებით თავთა ჩვენთა და სიზმართა შინა ვზრახვიდით და უფროჲს[ად (+ ესე Cb)] (+ არს CDE) საცნაურება(ჲ) სიტყვიერებისა ჩვენისა(სა). [ვინა](ი)თგან ყრუნიცა და სენისა რასამე (+ და BCDE) შემთხვევ[ითისა]მიერ წარმწყმედელნი ჴმისანი არა უდარეს [....]რ (+ ჴმიანთასა ZAB) არიან. ხოლო წარმოჩენილსა სიტყვასა ჴმასა შინა სიტყვის–გებათა აქვს მოქმედებაჲ, რომელ არს ენისა და პირისა მიერ წარმოჩენილ(ნ)ი სიტყვაჲ, რომლისათვის წარმოჩენილად სახელ–იდების, ხოლო არს იგი ქადაგ(ი) მოგონებისა(ჲ) (მოგონებათა ZAB) და ამის მიერ (გამო ZAB) მზრახველადაც (მზრახველადცა CbqDE) ვითქმით ჩვენ ZABCDE¹.

სამ სახე არიან მზრახველობანი ჴმოანთა სიტყვათანი: ზ ე შ თ ა ს ი ტ ყ ვ ა – უაღრესთათვის (+ და ZA) ს წ ო რ (ი)– მოყვასთათვის და დ ა მ ხ ე –ჴელქვეშეთათვის ZAB. სიტყვა ეწოდების ერთსა სიტყვასა (სიტყვათა Cb) თქმულთა სიბრძნითა თვისითა; ხოლო მრავალთა სიტყვათა ლ ა პ ა რ ა კ ი და ჰამბ(ვ)ისა სიტყვათა თქმასა ს ა უ ბ ა რ ი; ხოლო კაცთა მომადლებისა და ტკბილთა შესაქცეველად – ა ლ ე რ ს ი; ხოლო მისგან მაგიერისა სიტყვისა თქმასა – პ ა ს უ ხ ი; ჩუმსა და დაბალსა სიტყვასა – ჩ უ რ ჩ უ ლ ი; ყურთა შინა სიტყვის(ა) თქმასა– ც უ ნ დ რ უ კ ი, რომელ არს ჩ უ რ ჩ ნ ა; ჯავრიანსა და მცირედ შესაშინებელსა სიტყვასა – ბ ა ქ ი; ცუდსა და მრავალ–სიტყვასა – ტ ი ტ ი ნ ი; ენა–დაუყენებელისა მრავალსიტყვასა – ტ ა რ ტ ა რ ი; სიტყვის ჩქარა თქმასა და კაფია განუმარტებელსა – ტ ა რ ა ტ უ რ ა; უკეთუ სხვასა ესიტყოდეს – ე ტ ყ ო დ ა, გინა ჰ ქ ვ ა (+ უკეთუ სიტყვითა კეთილთა გზათა აჩვენებდეს ანუ სასწავლოსა ასწავლიდეს – ა ს წ ა ვ ა და ეგევითარი Ca) Cab.