უნებლიეთი

უნებლიეთი უკვე არს, რაჟამს სხვისა მიერ ვიძულ(ვ)ებოდით რაჲ(თა)თურთ არა მრწმუნ(ვ)ებელნი, არცა თანა–დამრთველნი თვისისა აღძრვისანი, არც(ა) არად ყოვლად თანამოქმედ(ნ)ი, ანუ თავთა მიერ თვისთა მოქმედ(ნ)ი მის იძულებისანი (+ რომელსა განმსაზღვრებელნი ვიტყვით, უნებლიეთი არს C), რომლისა დასაბამი გარეთ ვინა(ი)მე იყოს და არა(რა) ჯერჩინებისა თანა შერთვითა იძულებულისაგან (იძულებისაგან Cab) აღძრვისა [+ მიერ თვისისა; დასაბამად ვიტყვით შექმნასა მიზეზისასა. ხოლო უმეცრებითი უნებლიეთი არს, რამეთუ არა თვით მოვიტყვათ მიზეზი უმეცრებისა, არამედ ეგრეთ ვითამე შეემთხვიოს, მთრვალმან ვინმე მკვლელობა ქმნა, უმეცრებით მოკლა, გარნა არა უნებლიეთ, რამეთუ მიზეზი უმეცრებისა, რომელ არს მთრვალობა, თვით ქმნა, ანუ ჩვეულებისა ადგილსა საგნისა მცემელმან მოკლა (+ მამა Caq) თანაწარმავალი, უმეცრების მოქმედად ითქმის C] BC.¹ უნებურად D. განუმარტავია E.