ღაღადება

(3, 8 გამოსლ.) ღაღადებად ითქმის ყოველივე ჴმამაღლობით ჴმა–ყოფა(ჲ), ხოლო ღაღადებაცა ესრეთ განიყოფებიან: შორით ერთის კაცისა მაღალს უკაფიოსა ღაღადებასა ეწოდება კივილი; ხოლო ჴმიანითა სიტყვითა – ყივილი; დიაცთა კივილსა ეწოდება კრჩხიალი; ერთა მრავალთა უსმინრად ლაპარაკსა – ყაყანი; დიაცთა ყაყანსა – ძიძგინი, გინა ჯიჯგინი; ომთა შინა ღაღადისსა – კიჟინა; მტერ–განრომილის კაცთაგან სასიხარულო ჴმა–ყოფით ღაღადებასა – ზრინვა, შეწუხებულთ საგლოველს ღაღადისსა – ზრიალი; უგვანს მაღალს ჴმიანობასა – ყვირილი; ქათმის ზახილსაც ყივილად იტყვიან B. ღაღადებად ითქმის ყოველივე ჴმამაღლობით თქმული; ხოლო ესე ღაღადება განიყოფების: რამეთუ შორით კაცისა ერთისა ღაღადებასა მაღლიადსა ეწოდების კივილი; ხოლო სხვარიგსა ზახილსა – ყივილი, გინა ქათამთა ზახილსა; დედაკაცისა კივილსა ეწოდების კრჩხიალი; ერთა მრავალთა სახლთა შინა მყოფთა ურთიერთას მრავალ ლაპარაკთა და არაჩუმობით ყოფასა ეწოდების ყაყანი; აგრეთვე დედაკაცთასა მრავალთ საუბართა – ჯიჯგინი და ძიძგინი; ომთა შინა ღაღადებას(ა) – კიჟინა; ომთაგან განრომილთა კაცთა სასიხარულო ღაღადების(ა) ჴმასა – ზრინვა; შეწუხებულთ საგლო(ვ)ელს ღაღადებასა – ზრიალი; უგვანსა მაღალსა ჴმიანობასა – ყვირილი Cab. დიდი ზახილი CqE. ზახილი დიდი D.