დანა

არს უდიდესი ყოველთა ჴორცისა მოსათლელი, დ ა ნ ა კ ი – უმცრო მისსა და ზომიერი, ხოლო ღ ი ნ წ ი – მცირე დანაკი კალამთ მოსაჭრელი და მისთანა, ხოლო ც ი ღ ვ ი – დანაკი. რომელი კოტასთან მოიდრიკოს და შეიკრას, და ს ა ს ხ ლ ე ვ ი – ვენაჴის(ა) გასასხლავს ციღვსა (+ დანაკად ითქმის მახვილიცა ZAa) ZA.

დ ა ნ ა უდიდესი ყოველთა, ხოლო დ ა ნ ა კ ი – ზომიერი დანა ჴორცთა მოსათალი, ხოლო ღ ი ნ წ ი – მცირესა დანაკსა, კალამთა და მისთანათა ზედა საჴმართა. ხოლო ც ი ღ ვ ი – დანაკსა, რომელი კოტათა თანა მოიკეცების, და ს ა ს ხ ლ ე ვ ი – ვენაჴისა ციღვსა B. განუმარტავია CDE.