1. მონარქის (მეფის) უმაღლესი ტიტული; ამ ტიტულის მქონე პირი.
2. ისტ.
რომში: მხედართმთავრის საპატიო ტიტული; ამ ტიტულის მქონე პირი.
Source: ჭაბაშვილი, მიხეილ, უცხო სიტყვათა ლექსიკონი / შეადგინა [და წინასიტყვ. დაურთო] მიხეილ ჭაბაშვილმა. - მე-3 შესწორებული და შევსებული გამოცემა. - თბ. : განათლება, 1989. - 600 გვ. ; 16 სმ.см.. - სახელთა საძიებელი: გვ. 63-68.