стукну,
стукнет
სრ.
1.დაკაკუნება (დააკაკუნებს), დაბრახუნება, დარახუნება, დაჯახუნება:
2.кого что და უდამატ. დარტყმა, ჩარტყმა, მირტყმა, მიჯახუნება:
3.უპირ. გადატ. საუბ. შესრულება:
- 1.кто-то с-л в дверь ვიღაცამ კარზე დააკაკუნა, დააბრახუნა.
2.он с-ул его кулаком по спине ზურგში მუშტი დაარტყა, ჩაარტყა.
3.ему с-уло сорок лет ორმოცი წელი შეუსრულდა.