ზმნს.
1. ცოტა[ს].
2. შემასმ.
მნიშვ.
ცოტაა, ცოტა აქვს, არ ყოფნის.
3. кто, что, какой, где, когда სიტყვებთან და ли ნაწილაკთან.
М-м
1. კუთხ.
ცოტა–ცოტა.
2. საუბ.
სულ ცოტა.
- 1. м. прочёл ცოტა წაიკითხა.
м. говорит ცოტას ლაპარაკობს.
2. мне этого м. ეს ჩემთვის ცოტაა.
его повесить м. მისთვის ჩამოსახრჩობაც ცოტაა.
разве м. განა ცოტაა?
денег у него м. ფული ცოტა აქვს.
м. тебе того, что родных беспокоишь? ის არ გეყოფა, რომ მშობლებს აწუხებ? – Это доставляет мне м. удовольствия ეს მე არაფრად მესიამოვნება.
3. м. кто ცოტა ვინმე, იშვიათად თუ ვინმე.
м. где (бывает) იშვიათად თუ სადმე (დადის).
м. ли что люди говорят მერე რა, რომ ხალხი ლაპარაკობს.
м. ли какие дела бывают რა არ ხდება.
М. не... საუბ. კინაღამ.
М. того ჩართ. მნიშვ. გარდა ამისა, ეგ არაფერია, კიდევ მეტიც.
М. того что... რთული კავშ. გარდა იმისა, რომ...
М. ли что მერე რა რომ, რა ვუყოთ რომ; ვინ იცის.
Ни м. не სრულიად[აც] არ, ოდნავად[აც] არ.