вызову,
вызовет
სრ.
кого что გა[მო]ხმობა (გა[მო]იხმობს), გა[მო]წვევა, გა[მო]ძახება; დაბარება:
- в. из комнаты ოთახიდან გამოხმობა;
в. ученика მოწაფის გამოძახება;
в. в суд სასამართლოში დაბარება;
в. бороться საჭიდაოდ გაწვევა;
в. по телефону ტელეფონით გამოძახება;
в. на соревнование შეჯიბრებაში გამოწვევა;
он в-вал свою дочь თავისი ქალი დაიბარა;
в. гнев მრისხანების გამოწვევა, აღძვრა.
В. на откровенность გულწრფელად თქმევინება.
В. к жизни დასაბამის მიცემა.