тычусь,
тычится
უსრ.
საუბ. 1.ტაკება (ეტაკება), დაჯახება, მიხეთქება, მიხლა:
2.გადატ. აქეთ-იქით [მი]წყდომა ( აქეთ-იქით აწყდება), ჩაჩრა:
- 1.комар тычется в стекло კოღო მინას ეხლება.
2.всюду тычется, а дела не делает ყველგან ეჩრება, საქმეს კი არ აკეთებს.
Т. носом საუბ. თავის კანტური, ყვინთვა.