клоню,
клонит
უსრ.
1.что ხრა (ხრის), დრეკა, ზნექა, ღუნვა:
2.что к чему მიჰყავს, მიმართავს, განზრახ იწვევს:
- 1.ветер клонил верхушки деревьев ქარი ხეების კენწეროების ხრიდა;
лодку клонило на бок ნავი გვერდზე იხრებოდა.
2.он явно клонил дело к разводу აშკარა იყო, რომ საქმე განხეთქილებისაკენ მიჰყავდა.
С первых слов я догадался к чему он клонит პირველი სიტყვიდანვე მიხვდი, რის თქმაც უნდა;
меня клонит ко сну ძილი მერევა, რული მეკიდება.
Он клонит перед ним шею (голову, спину) ქედს იხრის მის წინაშე.