შეხედულება ფს-გიაში გულისხმობს, რომ ად-ნის ფს-კურ ფუნქციათა შორის ინტელექტს /გონებას, აზროვნებას/ წამყვანი და განმსაზღვრელი როლი ენიჭება, რომ მასზე არის დამოკიდებული ად–ნის მთელი სულიერი ცხოვრების მიმდინარეობა, რომ გრძნობა და ნებელობა ინტელექტს დაქვემდებარებული ფუნქციებია, მაგ., ფს-გ ი. ჰერბერტს /1776−1841 /, ადამიანის მთელი სულიერი ცხოვრება წარმოდგენათა ასოციაციაზე დაჰყავდა, ე. ი. გონების, ინტელექტის ერთ–ერთ ფორმაზე. ეთიკაში ი. ზნეობის არსს უმთავრესად გონების საფუძველზე აგებს და მის ახსნა–გაგებაში უპირატესობას გონებას აკუთვნებს პედაგოგიკაში – ი. გონებრივ აღზრდას ძირითად პრობლემად თვლის და მას წამყვან მნიშვ. ანიჭებს.
to main page 
top of page