ფუცუ დგებუაძე–ფულარია

    მარიამ ფულარია დაიბადა 1887 წლის 27 აგვისტოს (ახ. სტ.) ქუთაისის მაზრის სოფელ ჩუნეში.

   1906 წელს მარიამმა ქუთაისის წმინდა ნინოს სასწავლებელი დაამთავრა და მასწავლებლად დაიწყო მუშაობა.

   1907 წელს პირველი მოთხრობა გამოაქვეყნა. აქტიურად თანამშრომლობდა „ნაკადულსა“ და „ჯეჯილში“.

   1909-1917 წლებში მარიამ დგებუაძე-ფულარია სენაკში ქალთა გიმნაზიის გამგე გახლდათ. იგი სხვადასხვა დროს, საქართველოს სხვადასხვა რეგიონებში ეწეოდა პედაგოგიურ მოღვაწეობას: სენაკში, სოხუმში, ქუთაისში, სამტრედიასა და სოფელ ღანირში.

    1926–1927 წლებში ქუთაისში ცალკე წიგნად გამოიცა მარიამ დგებუაძის მოთხრობები: „გრძნობათა ნანგრევებზე“, „მოჩხუბარიძის სიკვდილი“, „ჩაის მკრეფავები“, „რუსუდანი“, „ქალის გული“ და სხვები.

   1951 წელს გამოქვეყნდა მისი მოთხრობების კრებული, შემდეგ წლებში რომანები: „ოქროს ბეჭედი“ და „ტყვარჩელის ლამპიონები“. იგი პუბლიცისტურ მოღვაწეობასაც ეწეოდა. ცნობილია მისი ნარკვევები: „მოღვაწე ქალები რევოლუციამდელ საქართველოში“ და „მოგონებები“.

 ფუცუ დგებუაძე-ფულარია გარდაიცვალა 1969 წლის 23 ივლისს.

• ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება, საზოგადოების სენაკის განყოფილების წევრი (1912-)

• აფხაზეთის სსრ უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის სიგელი.
• საპატიო ნიშნის ორდენი