ალექსანდრე სამსონის ძე ლეჟავა

დაიბადა ქ. თბილისში. 1927 წელს დაამთავრა თბილისის უნივერსიტეტის სამედიცინო ფაკულტეტი. ცნობილი ჰისტოლოგი. პროფ. ნ. ხლოპინის მოწაფე, მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი, სადისერტაციო შრომა - „Сравнительные и экспериментальные исследования эпителия лоханки, мочеточников и мочевого пузыря“ (1950), საკანდიდატო დისერტაცია - „Экспериментально-гистологическое исследование переходного эпителия“ (1935). პროფესორი, მეცნიერების დამსახურებული მოღვაწე. დაარსების დღიდან ხელმძღვანელობდა თბილისის უნივერსიტეტის ბიოლოგიის ფაკულტეტის ჰისტოლოგიის კათედრას (1937); ლაბორატორიებს საქართველოს სსრ მეცნიერებათა აკადემიის ფიზიოლოგიის ინსტიტუტში, ექსპერიმენტულ-მორფოლოგიის ინსტიტუტში, საქართველოს ზოოტექნიკურ-სავეტერინარო ინსტიტუტში; აქვს გამოკვლევები ზოგადი და ევოლუციური ჰისტოლოგიის დარგში, განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია მისი ნაშრომები, რომლებიც ეხება გარდამავალ ეპითელიუმს; მას ეკუთვნის ორიგინალური სახელმძღვანელოები უმაღლესი სასწავლებლებისთვის. 1959 წლიდან იყო ანატომთა, ჰისტოლოგთა და ემბრიოლოგთა სამეცნიერო საზოგადოების თავმჯდომარე. ჰისტოლოგი (1950), მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი (1950), პროფესორი (1951).