ნიკოლოზ იოსების ძე ანდრიაძე

დაიბადა ქ. ქუთაისში. 1913 წელს დაამთავრა ნოვოროსიის (ოდესის) უნივერსიტეტის სამედიცინო ფაკულტეტი. მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი, სადისერტაციო შრომა - „მასალები ქუნთრუშის რეციდივების შესწავლისათვის" (1937). პროფესორი (1938), თბილისის სახელმწიფო სამედიცინო ინსტიტუტის ინფექცირ სნეულებათა კათედრის გამგე. მისი თაოსნობით რესპუბლიკის დიდ ქალაქებში ორგანიზებულ იქნა წითელას საწინააღმდეგო სავაქცინაციო სადგურები და ამცრელი პუნქტები (თბილისში, ქუთაისში, სოხუმში, ფოთსა და ბათუმში). მისი შრომები ეხება ბავშვთა ინფექციურ ავადმყოფობათა პროფილაქტიკის, ვაქცინაციისა და მკურნალობის საკითხებს. 1914-917 წლებში მონაწილეობდა I მსოფლიო ომში. 1942 წლიდან მონაწილეობდა დიდ სამამულო ომში. 

• წითელა : ეტიოლოგია, კლინიკა და მასთან ბრძოლის ორგანიზაცია (ავტორი). - თბილისი, სახმედგამი გა-მა, 1966. - 66 გვ.
• ბაცილური დიზინტერია და მისი მკურნალობის ძირითადი საფუძვლები (ავტორი). - თბილისი, საქმედგამი, 1946. - 56 გვ.
• ყვავილი და ჩუტყვავილა (ავტორი). - თბილისი, საქმედგამი და მედგამის სტამბა, 1939. - 70 გვ.